Ислом Нури

 

Жума насихатлари 

 

(давоми)

Учинчиси: Камбагал – бечорани таомлантиришнинг фазилати.

Аллох Таъоло айтади:

«Ва таомни суюб-хохлаб турсалар-да, (ўзлари емасдан) мискин, етим ва асирларни таомлантирурлар. (Улар айтурлар): ″Биз сизларни Ёлгиз Аллохнинг Юзидан таомлантирурмиз. Сизлардан (бу ишимиз учун) бирон мукофот ва миннатдорчилик истамасмиз – кутмасмиз. Албатта бизлар Парвардигоримиз томонидан бўладиган, (дахшатли азобдан юзлар) тиришиб, буришиб колгувчи бир Кундан кўркурмиз″. Бас, Аллох уларни ўша Куннинг ёмонлигидан саклади ва улар(нинг юзлари)га жилва – нур, (дилларига) сурур бахш этди». (Инсон: 8 – 11)

Салафи солихлар таомлантириш (хох очни тўйдириш, хох солих биродарни таомлантириш)ни бошка кўп ибодатлардан олдинги ўринга кўйишарди. Таомлантиришда таомлатирилувчи шахснинг факир бўлиши шарт эмас. Росулуллох соллаллоху алайхи ва саллам айтадилар: «Кайси бир мўъмин киши бошка мўъминни очлик  пайтида таомлантирса, Аллох Таъоло уни жаннат меваларидан таомлантиради. Кимки, мўъминни чанкоклик устида (пайтида) сугорса (яъни, сув ичириб кондирса), Аллох Таъоло уни ″ар-Рахик ал-Махтум″дан сугоради (яъни, Киёмат Кунида)». (Имом Термизий хасан иснод билан ривоят килдилар)

Баъзи салафлар айтган экан: «Дўстларимдан ўн кишини чакириб, уларни ўзлари ёктиришган таом билан таомлантирмогим, менга Исмоил алайсаломнинг авлодларидан бўлган ўнта кулни озод килганимдан кўра яхши – афзалрокдир». Салафлар кўплари, ўзлари рўзадор бўла туриб, ифторликларини мухтожларга эхсон килиб юборишарди. Улардан баъзилари; Абдуллох ибн Умар ибн ал-Хаттоб розияллоху анхумо, Довуд ат-Тоий, Молик ибн Динор, Ахмад ибн Ханбал ва булардан бошка кўплар...

Ибн Умар розияллоху анхумо факат мискин, етим-есирлар билан бирга ифтор килардилар, агар ахллари улар (мискин, етим-есирлар)га рухсат этмаганлигини билиб колсалар ўша кеча ифтор килмас эканлар.

Салафлардан яна баъзилари, ўзи рўзадор холатида дўстларини таомга таклиф этиб, уларга хизмат килиб, кўнгилларини олар эди. Хасан ал-Басрий, Абдуллох ибн ал-Муборак ана шулар жумласидан.

Абу Суввор ал-Адавий айтади: «Мана шу масжидда номоз ўкийдиган Баний Адий кабиласининг одамларидан биронталари уйларида мехмонсиз ифтор килмасди, унга мехмон бўлиб ифтор киладиган бирор киши бўлмаса, таомини масжидга олиб чикиб масжид ахли билан бирга ифтор киларди».

Абдуллох ибн Салом розияллоху анхудан ривоят килинган хадисда Росуллох соллаллоху алайхи ва саллам айтадилар:

«Эй, Одамлар! (ўрталарингда) саломни ошкор килинглар, таом едиринглар, тунда одамлар ухлаб ётган пайтида (туриб, тахажжуд) намоз ўкинглар (шундай килсанглар, мукофотига) тинчлик - омонлик билан жаннатга кирасизлар». (Имом ат-Темизий ривоят килди ва бу хасан сахих хадисдир дедилар)

 

Тўртинчиси: Касал кўришнинг фазилати.

Аллох Субханаху ва Таъоло инсонга санаб тугатиб бўлмайдиган, хисобсиз неъмат ато этди. Ана шу неъматлардан бири тан сихатлик неъматидир. Инсон эртаю-кеч тан сихатлик немати ичига бурканиб юрса, у ушбу неъматдан ажрамагунча унинг кадрига асло етмайди. Бухорийда собит бўлган сахих хадисда Росулуллох соллаллоху алайхи ва саллам айтадилар: «Икки неъмат – тан сихатлик ва бекорлик(бўшлик)дан кўп одамлар бепарводирлар (яъни, ушбу икки неъматдан файдаланишдан махрумдирлар)».

Салафлардан бири айтган эди: «Тан сихатлик согломлар бошидага тождир, уни факатгина беморлар кўра оладилар».

Мана шунинг учун Ислом динимиз, соглом кишиларни Аллох Таъолонинг неъмати ичида хотиржам юрганликларини хис этиб ва у неъматнинг кадрига етишлари ва бу неъмат учун Аллох Таъолога шукр килмокларига хамда бемор биродарлари учун тан сихатлик, хотиржамлик тиламокларига таргиб килди.

Касал кўришда ибратланиш, одам ўзининг тан сихатлигини эслаши булардан хам мухимроги касал кўриб, унинг кўнглини кўтарган кишига ваъда килинган ажри азим бор.

Абу Хурайра розияллоху анхудан ривоят килинган хадисда Росулуллох соллаллоху алайхи ва саллам айтадилар:

«Аллох азза ва жалла Киёмат Куни дейди: ″Эй Одам фарзанди! Касал бўлдим, мени кўгани келмадинг″.

 У айтади:

″Эй Роббим! Кандай килиб сени кўришга борайин, Сен бутун оламни тарбияловчи зот бўлсанг?″.

— ″Фалон бандам касал бўлди. Билмадингми? Уни кўришга бормадинг, агар сен уни кўришга борганингда, унинг хузурида Мени топган бўлардинг. Эй Одам фарзанди! Сендан таом талаб килдим, сен Мени таомлантирмадинг″.

   ″Эй Парвардигор! Мен Сени кандай килиб таомлантираман, Сен Ўзинг бутун оламни тарбият килгувчиси бўлсанг?!″.

   ″Фалон бандам таом талаб килди. Билмадингми?  Сен эса уни таомлантирмадинг. Агар сен уни таомлантирганингда унинг ажрини Менинг хузуримда топган бўлардинг″. Эй, Одам фарзанди! Сендан сув талаб килдим, сен Мени сугормадинг.

   Эй Роббим! Кандай килиб мен Сени сугорайин, Сен Ўзинг бутун оламнинг парвардигори бўлсанг!?.

   Фалончи бандам сендан сув талаб килди, сен эса, уни сугормадинг, сен уни сугорганингда эди ана шуни (савобини) Менинг хузимда топардинг!». (Имом Муслим ривоятлари)

Абу Мусо розияллоху анхудан ривоят килинган хадисда Росулуллох соллаллоху алайхи ва саллам айтадилар:

«Касални кўришга боринглар, очни таомлантиринглар, кулни озод килинглар!». (Бухорий ривоятлари)

Алий розияллоху анхудан ривоят килинган хадисда Росулуллох соллаллоху алайхи ва саллам айтдилар: «Кайси бир мусулмон киши, (бошка бемор) мусулмонни кундуз кун кўришга борса, то кеч киргунча етмиш минг фаришта унинг хаккига салавотлар ўкиб туради. Агар окшом зиёрат килса, етмиш минг фаришта то тонг отгунча унинг хаккига салавотлар ўкиб туради ва жаннатда унга бир бўстон (бог) бўлади». (Имом Термизий ривоят килиб, хасан хадисдир дедилар)

Яна Росулуллох соллаллоху алайхи ва саллам айтадилар: «Кимки, бир касални кўришга борса, ёки Аллох йўлидаги дўстини зиёрат килса, унга бир жарчи нидо килади: ″Пок – хуш бўлдинг, босган ерларинг хам пок – хуш бўлди ва жаннатдан ўзинга жой хозирладинг!″». (Имом Термизий ва Ибн Можа ривоят килдилар ва Термизий бу сахих хадис дедилар)

 

Эй азиз дўстим! Касалхоналардан бирига бориб, у ерда ётган касалларни хеч кўрганмисан? Кара! Мана бу касалнинг юраги хаста, бунисининг буйрагида тош бор, мана бунинг бутун аъзоси куйиб кетган ва мана бу беморнинг эса оёк-кўли шал бўлиб колган ва хокозо... Умуман олганда бу беморларни ушбу даргохга етаклаб келиб тўшакка михлаган касаллик юзларидаги табассум ўрнига хафачилик, нур ўрнига сўлгинликни алиштирган хамда кундалик хаётларини хам издан чикариб юборганлининг гувохи бўласан. Ўзинг ўйлаб кўр! Хозир сен согломсан, бола-чаканг билан шод-хуррамликда хаёт кечирмокдасан. Кани айтчи? Сенинг асло касал бўлмаслигингга хамда бу тан сихат, хотиржамлигинг абадий эканлигига ким кафолат бера олади? Ўша беморларни касалхонага келтирган хасталик сени хам уларнинг каторига кўшиб кўйишлиги мумкин эканини хеч ўйлаб кўрдингми? Дўстим! Сўзларимни огир олма, модомики сен хозир сог-саломат экансан, бу неъматнинг кадрига ет! Аллох Таъолодан савоб умид килган холингда хаста-беморларни зиёрат килиб, уларнинг кўнгилларини кўтар! Ушбу амал жаннатга етакловчи амаллардан эканида асло шубха йўкдир.

 

Давоми бор.

◄◄◄Бошига кайтиш

Давомига ўтиш►►►

   ЮкоригаÎ