Ислом Нури
Жума насихатлари
|
Чўпон ва бўри воқеаси بسم الله الرحمن الرحيم
|
||
|
◄◄◄Бошига кайтиш |
|
|
Ислом Нури
Жума насихатлари
Чўпон ва бўри воқеаси
بسم الله الرحمن الرحيم
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ t قَالَ جَاءَ ذِئْبٌ إِلَى رَاعِي غَنَمٍ فَأَخَذَ مِنْهَا شَاةً فَطَلَبَهُ الرَّاعِي حَتَّى انْتَزَعَهَا مِنْهُ قَالَ فَصَعِدَ الذِّئْبُ عَلَى تَلٍّ فَأَقْعَى وَاسْتَذْفَرَ فَقَالَ عَمَدْتَ إِلَى رِزْقٍ رَزَقَنِيهِ اللَّهُ U انْتَزَعْتَهُ مِنِّي فَقَالَ الرَّجُلُ تَاللَّهِ إِنْ رَأَيْتُ كَالْيَوْمِ ذِئْبًا يَتَكَلَّمُ قَالَ الذِّئْبُ أَعْجَبُ مِنْ هَذَا رَجُلٌ فِي النَّخَلاَتِ بَيْنَ الْحَرَّتَيْنِ يُخْبِرُكُمْ بِمَا مَضَى وَبِمَا هُوَ كَائِنٌ بَعْدَكُمْ وَكَانَ الرَّجُلُ يَهُودِيًّا فَجَاءَ الرَّجُلُ إِلَى النَّبِيِّ e فَأَسْلَمَ وَخَبَّرَهُ فَصَدَّقَهُ النَّبِيُّ e ثُمَّ قَالَ النَّبِيُّ e إِنَّهَا أَمَارَةٌ مِنْ أَمَارَاتٍ بَيْنَ يَدَيِ السَّاعَةِ قَدْ أَوْشَكَ الرَّجُلُ أَنْ يَخْرُجَ فَلاَ يَرْجِعَ حَتَّى تُحَدِّثَهُ نَعْلاَهُ وَسَوْطُهُ مَا أَحْدَثَ أَهْلُهُ بَعْدَهُ. (رواه أحمد)
Абу Ҳурайра разияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир бўри чўпоннинг олдига келдида, унинг қўйларидан бирини олиб қочди. Чўпон бўрининг орқасидан қувиб қўйини тортиб олди. Шунда жондор (яъни бўри) бир тепаликка чиқиб думини оёқлари орасига қисиб чўнқайиб ўтирди.
- Сен Аллоҳ таъоло менга берган ризқни қасд қилиб уни мендан тортиб олдинг- деди бўри чўпонга қараб.
- Аллоҳга қасамки, мен бугунгидек бўрини гапирганини ҳеч эшитмаган эдим!- Ҳайратланди чўпон.
Бундан-да, ажаброқ нарса бор,- дея сўзлашда давом этди бўри
- Икки (вулқон ўчгандан кейин ҳосил бўлган) тошлоқ ер ўртасидаги хурмозорда бир одам сизларга бўлиб ўтган ва сизлардан кейин бўладиган ишлар ҳақида хабар бермоқда!
Ҳалиги чўпон яҳудий эди. У Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларига келиб Исломни қабул қилди ва бўри билан бўлган воқеъани сўзлаб берди. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам уни тасдиқладилар.
- Бу Қиёмат олдидан бўладиган оят-аломатларнинг бири-дедилар Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам. Биров (уйидан) чиқиб кетади. Қайтиб келганида, ундан сўнг аҳли-оиласининг нима билан машғул бўлганини ҳатто оёқ кийимлари ва қамчиси сўзлаб беришига бир баҳя қолади ...». (Имом Аҳмад ривояти)
Ҳадисдан олинадиган фиқҳий ҳукмлар
ва зарур сабоқлар
1. Ғайри оддий нарсалардан таажжубга тушиш мумкин.
2. Ўтган умматлар ҳақида хабар бермоқлик ҳам Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам пайғамбарликларининг аломатларидан саналади.
3. Қиёмат кунига қадар рўй берадиган нарса-ҳодисалардан бохабар бўлмоқ Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам пайғамбарликларининг яна бир белгиси.
4. Одамларнинг илм-маърифатда, мавжуд ҳолатда ва расуллар ва рисолатга нисбатан тутган ўринларида турли даражада туришларини тушунамиз.
5. Қуръони Карим таълими ва пайғамбарлар тарихини ўрганиш ҳеч шубҳасиз иймон тарбияси учун энг муҳим омиллардандир.
6. Умуман тарихни яхши билмоқ ва ўтганлар ҳол-аҳволотига диққат қилмоқ муҳим нуқталардан бири ҳисобланади.
7. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам даъватларига ва ҳар бир хабарларига ишонмоқ, у зот келтирган ҳақ-ҳидоятга тўла бўйсунмоқ ҳамда саҳиҳ суннатларга амал қилмоқ бутун инсоният учун шарт. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам даъватлари етиб борса-да унга бўйин эгмаган кимсалар охир-оқибат мушрик ва кофирлар билан бирга жаҳаннамдан жой оладилар.
8. Демак, Қуръони Каримда мажоз бўлиши мумкин деган сўз нотўғри экан. Бир эътибор беринг-а: бўри гапираяпти, (ёғоч) устун инграяпти, тош ва дарахтлар тилга кираяпти, сигир гапираяпти, туя шикоят қилаяпти... .
«Мавжуд бўлган барча нарса ҳамд айтиш билан У Зотни поклар. Лекин сизлар уларнинг тасбеҳ айтишларини англамассизлар». (Исро: 44)
«Улар териларига «Нима учун бизга қарши гувоҳлик бердинглар?»- дейишганида (терилари): «Бизларни барча нарсани сўзлатган Аллоҳ сўзлатди. Сизларни дастлаб У яратган ва сизлар яна Унинг ўзигагина қайтарилурсизлар», дедилар». (Фуссилат: 21)
Хўш, жонсиз деворни хоҳлаш ҳуқуқидан нима ёки ким маҳрум этди? Унда ҳам ҳудди биз тушунган маънодаги хоҳиш ирода деган туйғу бўлиши мумкин-ку?! Жонсиз мавжудотларда нималар борлигини инсонлар билмайдилар. Улар моҳияти-ҳақиқатидан ёлғиз Аллоҳ таъологина хабардордир.
9. Ҳар бир инсон ўзига топширилган ишни сидқидилдан бажармоғи, зиммасидаги омонатни тўла-тўкис адо этмоғи лозим.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Ҳар бирингиз раҳбарсиз ва ҳар бирингиз ўз қўл остидаги кишилардан масъул».
Нубувват аломатлари
Аллоҳ субҳанаҳу ва таъоло Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламни ҳидоят ҳамда ҳақ дин билан юборди. Пайғамбар алайҳис салом инсонларни зим-зиё зулматлар бағридан нурга олиб чиқиш учун келдилар.
«Эй пайғамбар, дарҳақиқат Биз сизни (Қиёмат кунида барча уммат устида) гувоҳлик бергувчи, (мўминларга жаннат ҳақида) ҳушхабар этгувчи ва (кофирларни дўзах азобидан) огоҳлантирувчи ҳамда Аллоҳнинг изни-иродаси билан У Зотга (яъни Унинг динига) даъват қилгувчи ва (ҳақ йўлни кўрсатгувчи) нурли чироқ қилиб юборгандирмиз». (Аҳзоб: 25,26)
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бутун инсониятга юборилдилар. Аллоҳ таъоло Ўз расули қўлига ғайриоддий мўъжизалар ато этди.
Муҳамад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳақиқий пайғамбар эканликларини тасдиқловчи далиллар ва оят-аломатлар зоҳир этилди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам кўрсатган мўъжизалар ҳақида олимлар катта-катта асарлар ёзишган. Биз эса, ушбу кичкина рисоламизда нубувват аломатларининг айрим намуналарини келтириб ўтиш билан кифояланамиз.
Ҳиссий мўъжизалар
1. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бармоқлари орасидан сувнинг отилиб чиқиши
Анас ибн Молик разияллоҳу анҳудан: «Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам Заврода эканликларида қўлларини (сув) идишга солдилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бармоқлари орасидан сув отилиб чиқа бошлади. (Шу сувдан) ҳамма таҳорат олди.
Қатода айтади: Мен Анас разияллоҳу анҳудан «Ўшанда сизлар неча киши эдингизлар?»- деб сўраганимда, у: «Уч юзта ёки уч юзтага яқинроқ»- деб жавоб берди». (Имом Бухорий ривояти)
2. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Ҳудайбийя куни суви тортиб олинган қудуққа туфладилар. Кейин мана шу қудуқдан бутун қавм сув ичди
Баро розияллоҳу анҳудан: «Ҳудайбийя кунида бир минг тўрт юз киши эдик. Ўша ердаги қудуқ сувини охирги томчисигача тортиб олдик. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам қудуқ лабига ўтирдиларда (бир оз) сув сўрадилар. Пайғамбар алайҳис салом сув билан оғизларини чайдилар ва қудуққа туфладилар. Орадан озгина фурсат ўтгач (қудуқда) сув пайдо бўлди. Сўнг ҳаммамиз тўйиб сув ичдик. Ҳатто от-уловларимизни ҳам суғориб олдик». (Имом Бухорий ривояти)
3. Набий алайҳис салом ёмғир сўраб дуо қилишлари билан осмондан челаклаб ёмғир қуйди...
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам замонларида Мадина аҳли бошига қурғоқчилик келди. Жума куни пайғамбар алайҳис салом хутба қилаётган эдилар. Шу аснода бир киши туриб шундай деди:
- Ё Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам! Мол-ҳоллар қирилиб кетди. Аллоҳга дуо қилинг, ёмғир ёғдирсин.
Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам қўлларини чўзиб дуо қилдилар. Осмон шишадек (тип-тиниқ) эди. Бирдан шамол туриб булут пайдо бўлди. Сўнг булутлар бир жойга тўпланди. Қаттиқ ёмғир қуя бошлади. Масжиддан чиқиб то уйларимизга етгунча сув кечдик. Ёмғир кейинги жумъагача тинмади. Ҳалиги киши ёки бошқа биров ўрнидан туриб деди:
- Ё Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам! Уйлар бузилиб кетди. Аллоҳга дуо қилинг, ёмғирни тўхтатсин.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам табассум этдилар - (Парвардигоро!) Бизнинг устимизга эмас, чор-атрофга (ёғдиргин)-дея дуо қилдилар.
Кўкка қарадим. Булутлар бамисоли тундек Мадина атрофида парчаланарди». (Имом Бухорий ривояти)
4. Ойнинг иккига бўлиниши
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан: «Макка аҳолиси Пайғамбар алайҳис-саломдан мўъжиза талаб қилганларида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам уларга ойнинг бўлинишини кўрсатдилар». (Имом Бухорий ривояти)
5. Устуннинг инграши
Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам жумъа кунлари дарахт ёки бир хурмо танаси ёнида турар эдилар. Ансорийлардан кимдир Пайғамбар алайҳис саломдан:
- Ё Расулуллоҳ! Сизга минбар қўйиб берайликми? - деб сўради.
- Хоҳишингиз. - дедилар Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам».
Саҳобалар пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам учун минбар ўрнатдилар. Жумъа куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам минбар томон юрдилар. Шунда ҳалиги хурмо дарахти бамисоли боладек чирқирай бошлади. Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам минбардан тушиб кейин дарахт танасини қучоқларига олдилар. Хурмо ҳудди юпанаётган бола каби ҳиққиллашга тушди.
-У (ҳар гал) ёнида қилинадиган зикрни энди эшитолмаслигидан йиғларди. (Имом Бухорий ривояти)
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам келажакда содир бўладиган ғайбий ишлар тўғрисида хабар берганлар
Хузайфа розияллоҳу анҳудан: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бизга хутба қилдилар. Мана шу хутбаларида Қиёмат кунига қадар рўй берадиган нарса-ҳодисаларнинг биронтасини ҳам ташлаб кетмадилар. Буни билган билди, билмаган ғофил қолди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам санаб ўтган ана шу нарсаларнинг биронтасини унутган бўлсам, ҳудди биров анча пайт кўрмаган кишисини учратиб қолганда таниганидек, менинг ҳам кўргач ёдимга тушарди». (Имом Бухорий ривояти)
Қуйида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам хабарларини берган ғайбий ишларнинг баъзи бирларини келтириб ўтамиз.
1. Ҳукм-низомларнинг ўзгариши
«Хузайфа розияллоҳу анҳудан: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
- Рисолат ораларингизда Аллоҳ ихтиёр этган муддатгача туради. Сўнг агар У Зот хоҳласа, (рисолатни) орангиздан кўтаради. Кейин рисолат йўлини тутган халифалик (даври) бошланади. Халифалик ҳам Аллоҳ хоҳлаганча туради. Сўнг Парвардигор хоҳласа уни (орангиздан) кўтаради. Сўнг бир-бирига мерос тариқасида қолдириладиган подшоҳлик бўлади. У ҳам Аллоҳ таъоло қанча туришини хоҳлаган бўлса, шунча вақт туради. Кейин агар Аллоҳ хоҳласа, уни (орангиздан) кўтаради. Сўнг зулмкор ҳокимлик (замони) келади. Кейин Аллоҳ таъоло хоҳлаган пайтда бу подшоҳликни ҳам устингиздан кўтаради. Сўнг рисолат кўрсатмасига мувофиқ (иш юритувчи) халифалик бўлади. Сўнг сукут қилдилар». (Имом Аҳмад ривояти)
2. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам Мусайлама Ал-каззоб ва Асвад Ал-Ансийлар ҳақида олдиндан хабар берганлар
«Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
- Ухлаётган эканман қўлимда иккита олтин билагузук кўрдим. Уларнинг ҳоли мени ташвишга солди. Шунда иккала билагузукка қарата пуфлашим тўғрисида ваҳий қилинди. Пуфлаган эдим, ҳалиги билагузуклар учиб кетди. Мен уларни ўзимдан кейин чиқадиган икки ёлғончи деб таъвил қилдим. Ушбу ёлғончиларнинг бири Асвад, иккинчиси эса Мусайлама бўлиб чиқди». (Имом Бухорий ривояти)
3. Хаворижлар ҳамда динда ғулув кетувчиларнинг чиқиши ҳақидаги хабар
Али розияллоҳу анҳудан: «Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг шундай деганларини эшитганман:
- Охир замонда ўзлари ёш орзу-хаёллари беъмани бир қавм чиқади. Улар энг яхши сўзларни гапиришади. Мана шу қавм диндан ҳудди камон ўқи ўлжани тешиб ўтиб кетгандек чиқиб кетадилар. Уларнинг иймонлари бўғизларидан нарига ўтмайди. Бундай кимсаларни учратган жойларингизда ўлдирингиз! Қиёмат кунида ўшаларни ўлдирган киши шу иши учун ажр олади». (Имом Бухорий ривояти)
4. Одамлар дунёга берилиб кетадилар
Уқба ибн Амр розияллоҳу анҳудан: «Бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам чиқиб жаноза намозини ўқидилар. Сўнг минбарга кўтарилиб шундай дедилар:
- Мен орангиздан кетаман. Мен сизларнинг устингизда гувоҳман. Аллоҳга қасамки, ҳозир ҳавзимга қараб турибман. Менга ер очқичларининг ҳазинаси ( бошқа бир ривоятда: ер ҳазиналарининг очқичлари) берилди. Аллоҳга қасамки, мендан кейин мушрик бўлиб кетишингиздан қўрқмайман. Бироқ дунёга берилиш борасида ўзаро мусобақалашиб кетишингиздан хавфдаман». (Имом Бухорий ривояти)
5. Қариндошлик ришталарининг узилиши фаҳш, ва ёмон қўшничиликнинг кенг ёйилиши
Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳудан: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
- Аллоҳ таъоло фаҳшни хуш кўрмайди. Ёки У Зот фаҳш ишларни қилувчини ҳам, фаҳш-бемаъни сўзларни гапирувчини ҳам ёқтирмайди. То фаҳш-бемаъни ишлар, фаҳш сўзлар, қон-қариндошчиликнинг узилиши ва ёмон қўшничилик тарқалмагунга қадар Қиёмат қойим бўлмайди. (Иш шу даражага етади-ки,) ҳатто хиёнатчи омонатдор аталиб, диёнатли киши хиёнаткорга чиқарилади». (Имом Аҳмад ривояти)
6. Шурта (миршаб, мелиса)лар ва ярим-яланғоч, фожира аёлларнинг кўпайиши
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
- Дўзах аҳлидан бўлган икки нав бор. Мен уларни кўрмайман. Бу икки навнинг бири ёнларида сигирларнинг думларидек қамчи бўлиб, ана шу қамчилари билан одамларни урадилар. Иккинчиси эса, кийинган-у яланғоч (бу ҳол уларнинг кийимларининг тор ёки ўта юпқалигидан ё кийимлари калталиги сабаб баданларини тўсмаслигидан), (ўзгаларни) мойил қилувчи ва (ўзгаларга) майл билдирувчи аёллардир. Уларнинг бошлари қийшайган туя ўркачи кабидир, улар жаннатга кирмайдилар, унинг ҳидини ҳам топмайдилар. Ваҳоланки, жаннат ҳиди фалон-фалон масофадан билиниб туради».
7. Мусулмонларнинг яҳудийлар устидан зафар қучиши
Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумодан: «Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг шундай деганларини эшитдим:
- Яҳудийлар сизлар билан жанг қилади. (Бу жангда) сизларнинг қўлингиз баланд қилиб қўйилади. Ҳатто тошлар «Эй мусулмон! Менинг орқамда яҳудий турибди. Уни ўлдир!» деб гапиради». (Имом Бухорий ривояти) (Давоми бор)
◄◄◄Бошига кайтиш
